Czwórkami na wojnę szli

Długie łuki - 15 mm
Corvus Belli

Z bólem pleców i podkrążonymi oczami, ale wczoraj udało mi się zakończyć pierwszy etap przygotowań angielskiej armii. Łucznicy w przeszywanicach gotowi, więcej takich modeli w armii nie posiadam (no, kusznicy są podobni, ale ich jest tylko trzech a chwilowo nie chce mi się bawić, w doklejanie im kusz). Nie powiem, dali mi trochę popalić, ale jak na pierwsze figurki spod mojego pędzla w tej skali, nie jest tak strasznie źle jak się spodziewałem. Prócz pierwszego testowego, malowani byli grupami po czterech, z czego najbardziej zadowolony jestem z grupy drugiej (na czele kolumny na zdjęciu).

Starałem się, nie przesadzać z kolorami, może wyszli trochę za ciemni, ale składają się głownie z przeszywanic, spodni albo opancerzenia nóg i hełmu, jedynymi kolorystycznie wyróżniającymi się elementami są pochwy na miecze, trzonki młotów, no i dwóch blondasów z tylnego rzędu. Jedyne co mi jeszcze totalnie nie wychodzi, to twarze, ale mam już super tajny plan, na kolejne figurki. Może wyjdą trochę lepiej.

Długie łuki, rzut z tyłu - 15 mm
Corvus Belli

Jeśli chodzi o czas ich malowania, to lepiej nie mówić. Druga czwórka, zajęła mi najmniej czasu (a wyszła co ciekawe najlepiej), trzecia malowana z przerwami spowodowanymi siłami wyższymi. Patrząc na kalendarz, to jak mi nic nie wypadnie, skończę całość jakoś za pół roku. Tylko, że na koniec zostawiłem sobie całe rycerstwo, a ono może pożerać czas dużo bardziej, cóż zobaczy się.

W podstawkach praktycznie żadnych zmian, robiłem tak, jak opisaną poprzednio testową. Było jednak dużo trudniej, cztery figurki na takim kawałku blaszki sprawiają, że nakładanie kleju i malowanie zamienia się w dziką ekwilibrystykę stosowaną. Ciekawe jak to będzie ze spieszonym rycerstwem, tam będę miał jeszcze mniej pola do manewru. Sam wygląd podstawek mi odpowiada, zastanawiam się, czy nie lepsze by były trochę jaśniejsze, bo same figurki jak już pisałem są dość ciemne. Ale w sumie, większa część armii będzie już w jaśniejszych barwach i liczę na to, że efekt końcowy się ładnie wyrówna. Stwierdziłem wczoraj, że najbardziej (z całego procesu tworzenia) pewnie czułem się malując kamienie (które swoją drogą, moja żona określiła jako "jak żywe", co mile połechtało moją ambicję). Ale też nic dziwnego, jak tyle lat się uskutecznia bycie krasnoludem, to i kamienie wychodzą fajnie. Inna rzecz, że chyba nie ma nic prostszego do pomalowania jak fajny kawałek skały, samoocena jednak rośnie i już!

A co dalej? Planuję teraz jednofigurkowy odpoczynek od tej skali, i powrót do łuczników. Chcę ich już mieć za sobą. Drugą część mojej strzelającej armii, stanowią łucznicy bez przeszywanic, więc będzie okazja, do poćwiczenia malowania różnych kolorów. Figurki jeszcze nie opiłowane ustawiłem przedwczoraj na podstawkach. Heh, trochę mnie i moje pędzle ich widok przeraża, ale wyobrażenie siedmiu gotowych podstawek cieszy, więc mam nadzieję, że za czas jakiś będę się mógł pochwalić fotką grupową. Przy okazji też, czeka tekst o łuku walijskim jako takim, więc będę miał jeszcze okazję trochę wam tę broń przybliżyć. Do pomalowania!